Stat: Eskişehir Atatürk
Hakem: Ayhan Yücebilgiç, Turgay Güdü, Şenol Kutrup
Eskişehirspor: Ömer Çatkıç, Yahya Ünal, Ülken Durak, Halit Kök (Dk. 46 Erdoğan Eryılmaz), Erkal Başoğlu, Metin Arvas, Yavuz Karaçam, Tarık Yurttaş (Dk. 70 Veysel Kupan), Ahmet Kilimcioğlu, Ali Rıza Heper, Zafer Tüzün
İstanbulspor: Haluk Güngör, Erol Mıngır, Ali Aydoğan, İsmail Gökçek, Necat Barut, Fuat Buruk, Altan Aksoy, Ümit Davala (Dk. 70 Nesim Özgür), Özcan Duman, Fevzi Gündoğdu (Dk. 46 Hamdi Demirtaş), Saffet Akyüz
Sarı Kartlar: Dk. 61 Erdoğan Eryılmaz (Eskişehirspor), Dk. 30 Saffet Akyüz, Dk. 89 Hamdi Demirtaş (İstanbulspor)
Eskişehirspor İstanbulspor İle golsüz berabere kalarak, Birinci Lig’e yükselme şansını 26 Mayıs’ta Konya’da yapılacak eleme grubu maçlarına bıraktı. İstanbulspor, ev sahibi. karşısında zaman zaman etkili bir futbol ortaya koyarken, bir topu da direkten döndü. 1971 -72 sezonunda küme düşen Sarı – Siyahlılar, 23 yıllık aradan sonra yeniden Birinci Lig’de mücadele etme hakkı kazandı.
1. dakikada Yavuz’un geliştirdiği akında ceza alanı içine ortasına Ali Rıza ayak koydu. Top direğin dibinden dışarı çıktı. 26. dakikada Saffet ortaladı, Fevzi, Özcan’ın önüne bıraktı. Özcan’ın kötü vuruşu dışarı çıktı. 44. dakikada Saffet’in pasıyla altı paş içinde buluşan Fuat’ın kaleci Ömer “in üzerinden aşırdığı top üşt direkten döndü. Fuat bu kez kafayla tamamladı. Ancak Ömer topu kornere gönderdi.
85. dakikada Hamdi ‘nin pasıyla ceza alanı içinde topla buluşan Saffet, üzerine gelen kaleci Ömer’i geçti. Kaleye gönderdiği topu çizgi üzerinden Erkal uzaklaştırdı. 89. dakikada gelişen Eskişehirspor akınında Zafer ceza alanı içindeki karambolde topu önünde buldu. Haluk ‘u geçen vuruşunu defans önledi.
Orhan Aldinç’in maç yazısı:
İstanbulspor kendilerine yetecek beraberliğe göre taktik öngörmüştü. Orta alan savunma kademelerinde iş yapacak ilerideki Saffet yakınında oynayan Fevzi’nin kolaylaştıracak toplarına vuracaktı.
Bu dizilişin Eskişehirspor’un amacına yardım ettiği açıktı. Rakip, savunmada biriktiği için, ona saha özellikle Yavuz’un beyniyle rahat diyebileceğimiz geçişler yaptı. Hücumda Zafer İstanbulspor’daki Saffet i andıran uç yerlerde gol ümidi idi; Tank ve Ali Rıza hücumu sürekli üçlüye çıkarma gayreti verdiler. Orta akının iki kanadı Yahya ve Ülken de savunma paralelinde önemli rol oynadılar.
Eskişehirspor birinci lige çıkmak için mutlaka kazanmak durumundaydı. Savunmada libero Erkal ın önünde Halit ile Metin stoper olarak kullanıldı. Yağmura davetiye çıkaran bunaltıcı sıcak oyunu tarafların tempoya bindirmesini güçleştiriyordu. Açık vermek endişesi de tempoyu engelleyen önlem olmalıydı. Bu sakınca iki taraf için de geçerliydi.
İstanbulspor ikinci yanda Saffetin partneri Fevzi’nin yerine Hamdi’yi aldı. Böylece hücumda ikili düzeni biraz daha belirgin hale girdi. Eskişehirspor’da da stoper Halil’in yerine Erdoğan alındı. Bu değişiklikler iki takım için hücum cesareti önlemiydi; Eskişehir içinde gerekliydi doğrusu.
İsmail, Zafer’in tepesinde yaşayınca Eskişehir’in hücumda en önemli ayağı prangaya alınmıştı Erdoğan’ın hücuma konulması saldırı desteği için olmalıydı; ama pek tutmadı. Yorgun bir hali vardı. Belki de stili gereğiydi bu görünüşün, rakip kaleden dönen topları hücuma sokmak uğraşı verdi.
Beraberlik İstanbulspor için yeterliydi ama bu amacın gerçekleşmesi için neredeyse 1.5 saat pasif kalmak, bir puanı kovalamak, kaza golünü her an getirebilirdi kalelerine. Eskişehirspor kaba baskısında rakip kale alanı içinde incelik gösterebilseydi, herhalde biraz şansları olsaydı çok şey değişebilirdi. Bırakın inceliği, oyunu adeta oluruna bırakmış gibiydiler, hırs ve dinamizmleri eksik gibiydi. Maçı bu özellikler tezgahına sokup yırtamadılar, sanki önlerinde çaresizliklerini bağışlatabilecek maçlar var gibi oynadılar, baskılarından gol çıkacağını umdular.
Bir yıllık emek bir dakikada ürününü verebilirdi, fuzuli geçirdiler zamanı.
İstanbulspor bireysel olarak daha üstün anatomik çizgiyi yakalamıştı. Bu mevsim başından beri açıkça görülüyordu. Onları 1. lige çıkaran da bu farklılıktı, kutlarız.